صلوات منسوب به حکیم ربانی، خواجه نصیرالدین طوسی(ره) است.

امام مهدی(ع) وارث همة انبیا و اولیا و عصاره فضایل همة آنهاست. هرآنچه خوبی در اولین و آخرین وجود داشته همه در وجود شریف آن حضرت متجلی شده و ایشان را آینة تمام نمای حق ساخته است.

در برخی از روایات و کلمات بزرگان شباهت های نام امام مهدی(ع) با پیامبر ان و اوصیای الهی به تصویر کشیده شده است، که یکی از آنها صلوات منسوب به حکیم ربانی، خواجه نصیرالدین طوسی(ره) است.

در این صلوات، حضرت مهدی(ع) با ویژگی های پدران ارجمند خویش توصیف شده و فضائل و مناقبی که آن حضرت از اجداد خویش به ارث برده، بیان شده است.

شایان ذکر است که صلوات خواجه نصیر را به عنوان توسل به ذیل عنایت حضرت بقیة الله(ع) می خوانند.

این صلوات را با هم می خوانیم:

أللّهمَّ صلِّ وَ سَلِّم، وَ زِد وَ بارِک، عَلی:

صاحبِ الدَّعوَةِ النَّبویَّة،

وَ الصَّولَةِ الحَیدریَّة،

و العِصمَةِ الفاطِمیَّة،

و الحِلمِ الحَسَنِیَّة،

و الشّجاعَةِ الحُسَینِیَّة،

و العِبادَةِ السَّجّادِیَّة،

و المآثِرِ الباقِریَّة،

و الآثار الجَعفَرِیَّة،

و العُلومِ الکاظِمیَّة،

و الحُجَجِ الرَّضَوِیَّة،

و الجُودِ التَّقَوِیَّة،

و النَّقاوَةِ النَقَوِیَّة،

و الهَیبَةِ العَسکَریَّة،

و الغَیبَةِ الإلهیَّة،

القائمِ بِالحَقِّ، و الدّاعی إلی الصِّدقِ المُطلَقِ، کَلمةِ الله، و أمانِ الله، و حُجّةِ الله، القائمِ بِأمرِ الله، المُقسِطِ لِدینِ الله، الغالِبِ لِأمرِ اللهِ، و الذّابِّ عن حَرَمِ الله، إمام السّرِّ والعَلَنِ، دافعِ الکَربِ والمِحَن، صاحبِ الجُودِ و المِنَن، الإمامِ بِالحَقِّ، أبی القاسِم محمّدِ بن الحَسن، صاحبِ العَصرِ والزَّمان، وقاطعِ البُرهان، و خَلیفةِ الرَّحمان، و شَریکِ القُرآن، و مُظهرِ الإیمان، و سیِّد الإنسِ و الجانّ، صَلَوات اللهِ و سلَامُهُ عَلیه و علیهِم أجمَعین.

الصَّلاةُ و السَّلامُ عَلیک، یا وَصیَّ الحَسَن، و الخَلَفَ الصّالِح، یا إمامَ زَمانِنا، أیُّها القائمُ المُنتَظَرُ المَهدِیّ، یابنَ رسول الله، یَابنَ أمیرِالمُؤمنین، یا إمام المسلمین! یا حُجَّةاللهِ عَلی خَلقه! یا سَیِّدنا و مولانا! إنّا تَوَجَّهنا، و استَشفَعنا، وَ تَوَسَّلنا بِکَ إلی اللهِ، وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا، فِی الدُّنیا و الآخِرَة، یا وجیهاً عِندَ الله، إشفَع لَنا عِندَ الله ـ عَزَّوَجَلّ.1

بارخدایا! رحمت های پیاپی فرست، و درودهای خجستة خویش را ارزانی دار، بر امام بزرگواری که صاحب دعوت محمدی است، و صولت حیدری، و عصمت فاطمی، و حلم حسنی، و شجاعت حسینی، و عبادت سجادی، و مفاخر باقری، و آثار جعفری، و علوم کاظمی، و حجج رضوی، و جود تقوی، و نقاوت نقوی2، و هیبت عسکری، و غیبت الاهی.

آن قائم به حق، و درفش افراز صدق مطلق، کلمة خدایی و امان الاهی، و حجت ربانی، برپای دارندة امر خدای، و گسترندة آیین عدل خدای، و پیروز گردانندة حکم خدای، و پاسدارندة ناموس خدای، امام آشکارا و نهان، برطرف سازندة گرفتاری ها و اندهان، صاحب جود و بخشش و احسان، امام برحق، ابوالقاسم محمد بن الحسن، صاحب عصر و زمان، روشن کنندة حق و برهان، خلیفة خدای رحمان، عِدل و انباز قرآن، آشکارساز مظاهر ایمان، و مهتر آدمیان و پریان. رحمت ها و درودهای خدایی بر او باد و بر همة نیکان پاک او.

درود و رحمت و سلام و تحیت بر تو باد! ای وصیّ حسن عسکری، و ای جانشین شایستة شایستگان، ای امام زمان، ای مهدی قائم منتظران، ای زادة ختم رسولان، ای فرزند امیرمؤمنان، ای امام مسلمانان، ای حجت خدا در میان مردمان، ای سرور ما، ای مولای ما! ما به آبروی تو، روی به درگاه خدا آوردیم، و تو را نزد خدای شفیع ساختیم، و به اعتبار منزلت تو، حاجات دو جهان خویش طلبیدیم. ای سرافراز در نزد خدا، و ای آبرومند بارگاه کبریا، حاجات ما را، از خدای عزیز جلیل، تو طلب کن، و برآورد آن ها را تو بخواه.

پی نوشت ها:

* به نقل از: حکیمی، محمدرضا، خورشید مغرب، ص176ـ175.

1. این صلوات، که دارای 14 بند است، و در توسل به ذیل عنایات چهارده معصوم(ع) انشا شده است، به «دوازده امام خواجه نصیر» شهرت یافته است. نسخه های خطی و چاپی آن، در دسترس است، از جمله در کتاب «مفتاح»، در نسخه ها، گاه اختلافی در ضبط وجود دارد. بند چهاردهم که در بالا آورده شده است، از مجموعه ای خطی نقل شد، و جمله ای از آن، از روی نسخه ای چاپی تکمیل گردید.

2. نقاوت: پاکی و پاکیزگی، مطهر بودن.